Ben ne zaman çamaşır asacak olsam ikizlerim benden önce balkona koşup iş bitirmeye yeltenirler. Yok çamaşır sepetini ben tutayım, hayır çamaşırları anneme ben vereyim, yok mandalları sen uzat, olmaz hepsini ben asıcam derken kendimi balkondan atmama ramak kala çamaşırı da mandalları da olduğu gibi bırakıp içerir gireriz :)
Her seferinde bu böyle olmaz dedim kendi kendime...demek çocuklar heves ediyor, içlerinde kalmasın. Balkon çoğunlukla rüzgarlı, ee oldukça da yüksek...çamaşırı değil asmaları, aşağı atmaları bile pek mümkün görünmüyor. Ben de "yazıktır içlerinde kalmasın yavruların", ileride çamaşır asan bayanlara gıpta ya da nefretle bakmasınlar" diye düşünerek dün akşam saat 22.00 sularında onlara güzel bir çamaşırlık kurdum.
Daha önceden artan çamaşır iplerini iki sandalye arasına gerdim. Koca bir tabak mandalı ve kendi giysilerinden oluşan çamaşır yığınını da koydum önlerine. Önce şaşkın şaşkın süzdüler beni, sonra baktılar gayet ciddiyim hemen işe koyuldular. Hem onlar eğlenceli vakit geçirdi hem o saatlerde yorgunluktan tırlatmak üzere olan bendeniz biraz nefes almış oldum. Tüm analara tavsiye edilir :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder